Γερακαρού

Η Γερακαρού βρίσκεται στο 36km Θεσ/νίκης-Καβάλας, πάνω στο παλαιό δρόμο προς Καβάλα, σε υψόμετρο 140m, με έκταση 825 στρ. και αγροτική έκταση 17.156στρ. Στα βορειοδυτικά υπάρχει η λίμνη Κορώνεια (Αyίου Βασιλείου), ενώ στα νοτιοδυτικά υψώνεται ο Χορτιάτης.

Το χωριό έχει κατά καιρούς δοκιμαστεί πολύ από τους σεισμούς, επειδή βρίσκεται στη σεισμογενή περιοχή της λίμνης Βόλβης. Παλαιά ονομασία του χωριού ήταν Δογαντζή (τογάν: γεράκι). Στην κοινότητα Γερακαρούς υπαγόταν μέχρι το 1927 ως οικισμός της και το χωριό Βασιλούδι.

Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2011, ο πληθυσμός ανέρχεται σε 1.223 κατοίκους, ενώ με την τελευταία απογραφή του 2021 οι κάτοικοι μειώθηκαν αρκετά λόγω και της οικονομικής μετανάστευσης.

Με το σχέδιο “Καποδίστριας” υπήρξε έδρα του Δήμου Κορώνειας, συμπεριλαμβάνοντας τα χωριά Βασιλούδι, Λαγκαδίκια, Αγ. Βασίλειο και Αρδαμέρι ενώ με την τελευταία αναδιάρθρωση στο σχέδιο “Καλλικράτης” ανήκει στο Δήμο Λαγκαδά. Πολιτικά ανήκει στη Β’ Περιφέρεια Θεσσαλονίκης ενώ εκκλησιαστικά στη Μητρόπολη Λητής και Ρεντίνης.

Ο Ι.Ν Αγίου Γεωργίου είναι ένας παλαιός ιστορικός ναός ο οποίος χρονολογείται από το 1400μ.Χ. Ο λόγος που υπαγόρευσε την ανάγκη ίδρυσης του ναού ήταν η μεγάλη απόσταση από το Αρδαμέρι, όπου ήταν η έδρα της επισκοπής από τον 10° αιώνα, όπου πήγαιναν οι κάτοικοι του «Δογαντζί», σημερινής Γερακαρούς για όλες τις θρησκευτικές τους ανάγκες.

Με ιδιαίτερη ευλαβικότητα διασώζεται ανάμεσα στους κατοίκους της Γερακαρούς η παράδοση που αναφέρεται στην θαυματουργική επέμβαση του Αγίου κατά την ίδρυση του ναού.

Σύμφωνα με αυτήν η Αγία εικόνα μετακινήθηκε δύο φορές από το σημείο όπου αρχικά υπήρχε η πρόθεση να κτιστεί ο ναός και σταμάτησε στη θέση που είναι κτισμένος σήμερα.
Υπάρχει παράδοση ότι ο ναός υπήρξε μετόχι της  l. Μ. Γρηγορίου του Αγίου Όρους.

Εκτός από τον Ι.Ν Αγίου Γεωργίου υπάρχουν και τα γραφικά εξωκλήσια του Α. Δημητρίου, Πέτρου και Παύλου, Αγ. Σοφίας, Αγ. Ραφαήλ  και ο κεντρικός ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου.

Ερχόμενοι οι πρόσφυγες στη Γερακαρού βρήκαν εκκλησία (τον Άγιο Γεώργιο), όχι όμως σχολείο. Ξέρουμε από την ιστορία ότι πάντοτε σε έναν οικισμό οι κάτοικοι το πρώτο που φρόντιζαν ήταν να έχουν εκκλησία και σχολείο.

Έτσι λοιπόν σ’ αυτό το πνεύμα οδηγούμενοι και οι νέοι κάτοικοι της Γερακαρούς, αφού βρήκαν εκκλησία, έστρεψαν τις προσπάθειές τους στο να κτίσουν σχολείο.

Βέβαια μέχρι να χτιστεί το νέο σχολείο μαθήματα γίνονταν στο «τζαμί», αυτό που άφησαν οι Τούρκοι μετά την αποχώρησή τους.

Το νέο σχολείο που κτίστηκε είναι το κεντρικό κτίριο που έχουμε σήμερα, το οποίο θεμελιώθηκε το 1926 και λειτούργησε για πρώτη χρονιά το 1928.

Κτίστηκε με τη συμμετοχή όλων των χωριανών. Για την ιστορία, παρόμοιο στην κατασκευή σχολείο υπάρχει στο χωριό Αδάμ, που τώρα λειτουργεί σαν μουσείο. Το αρχικό κτίριο του σχολείου που περιγράψαμε δέχτηκε μερικές τροποποιήσεις λόγω του μεγάλου σεισμού του 1978.

Γραφικά εξωκλήσια (Α. Δημητρίου, Πέτρου και Παύλου, Αγ. Σοφίας, Αγ. Ραφαήλ) και ο κεντρικός ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου.

Πανέμορφο δασύλλιο Γερακαρούς με το ποτάμι που πηγάζει από τις παρυφές του Χορτιάτη.

Το έχουν επισκεφτεί κατά καιρούς επιστήμονες και διευθυντές Πρασίνου, με τις καλύτερες εντυπώσεις για τη πλούσια χλωρίδα του αλλά και σχολεία, διάφοροι σύλλογοι και σωματεία για εκδρομές και κάθε είδους ομαδικής δραστηριότητας.

Οι μαθητές των Σχολείων , εκτός τον υπόλοιπο κόσμο, μπορούν να επισκεφτούν επίσης τη Δανειστική Βιβλιοθήκη του Πολιτιστικού Συλλόγου Γερακαρούς «ΤΑ ΓΕΡΑΚΙΑ», που επαναλειτούργησε το 2015 και σήμερα αριθμεί περί τα 3000 βιβλία, ολόκληρη η αρχαία ελληνική γραμματεία σε σπάνια βιβλία και ηλεκτρονική ψηφιοποίηση.